ARA
İlişkilerde zaman içinde ihtiyaçlar, öncelikler ve dolayısıyla beklentiler de değişir. Dolayısıyla, ilişkinin de bu yönde dönüşmesi gerekir. Yoksa çiftler birbirine yabancılaşmaya başlar. İlişkinin devamlılığı iki insanın arasındaki bağlılık ile ilgilidir. İnsanın partnerine öfkelenmesine ya da kırılmasına rağmen ona saygı duyabilmesi ve saygıyla yaklaşabilmesi, partnerine hayatın her döneminde -önüne koşullar koymadan– destek verebilmesi, sadakat göstermesi bağlılığın temelleri arasında sayılabilir. Aradaki güven, paylaşımın derinliği yani bir kişinin, ilişkide olduğu diğer kişinin yanında kendisini ‘saklama’ ihtiyacı hissetmemesi de bağlılığın kuvvetli olduğunun göstergesidir.
Zaman içinde hayatın önümüze çıkardığı zorluklar da bizleri değiştirir. Böyle zamanlarda insanlar gerginliklerini en yakınlarındaki insana yansıtabilirler, tartışmalar yaşanabilir. Bu noktada karşılıklı saygıyı yitirmemeye özen göstermek, empati kurmaya çalışmak ve tabii iletişime açık olmak ilişkinin geleceği açısından önemli. Tabii bir insanın ilişkide kalmak isteyip istememesi ve o ilişki için çaba harcamak isteyip istememesi de oldukça önemli. Ayrımının iyi yapılması gereken çizgi, kişi partneri ile o ilişkide mi kalmak istiyor yoksa var olan düzenini mi bozmak istemiyor? Düzeni bozmak ve ilişki için çaba harcamak istememe; hem birbiriyle örtüşen, hem de ayrışan durumlar. İnsanın ne için çaba harcamak istediğinin farkına varması önemli.
İlişki zaman içinde dinginleşip olgunlaşırsa, bu sağlıklı bir dönüşüm olarak tanımlanabilir. Yani ilişkinin dönüşmesi, canlılığını yitireceği anlamına gelmez. Dinginlik, cansızlık demek değildir. Birbirini daha iyi anlayabilme ve uzlaşabilmenin dışavurumu denilebilir. Özellikle uzun ilişkilerde insanlar doğal olarak birbirilerine alışıyor. Dolayısıyla, birbirilerine baksalar bile birbirlerini görmeyebiliyorlar. Yani birlikte zaman geçirmeyi, anı biriktirmeyi unutabiliyorlar. Yan yana olmak demek birlikte zaman geçirmek anlamına gelmez. İlişki sadece görev ve sorumluluklardan oluşmaz. Duygu yaşanmışlıklarla canlı kalır. Herkesin sevgi gösterme biçimi farklıdır; fakat sevgiyi göstermek ilişkinin olgunlaşması açısından önemlidir. Kadın ya da erkek kendi beklentilerini karşısındakine dile getirmeli. Her beklentimiz karşılanmayabilir, bunu unutmayalım. Yani dayatmalar ilişkiyi zora sokabilir. Yalnız, beklentilerimizi dile getirmeden karşımızdaki kişinin zihnimizi okumasını bekleyemeyiz. Açık iletişim önemli.
İlişkide anı biriktirmek adına birlikte zaman geçirmek, seyahat etmek, birbirine sürprizler yapmak, birbirine daha sık iltifat etmek, birbirine daha sık dokunmak ve birlikte yeni bir şeyler denemek –hobi edinmek gibi- ilişkiyi daha canlı tutan şeyler arasında sayılabilir.
İlişkiyi canlı tutmak için herkes farklı şeyler yapmaktan keyif alır. Çiftler kendi istek ve ihtiyaçları hakkında konuşmadan yani birbirine açık olmadan, ilişkide yakınlığın tam anlamıyla kurulabilmesi oldukça zor. Zamanla beklenti ve ihtiyaçlar değişebilir. Bireysel olarak insanlar farklı şeyler denemek isteyebilir. Önemli olan burada açık iletişimde kalıp yeni deneyimleri birlikte paylaşmaya gönüllü olabilmek.
Birlikte keyif alınacak şeyin çok ilginç ya da marjinal olmasına gerek yok. Bazen çok sıradan, olağan görünen deneyimler bile ilişkiyi canlı tutabilir. Önemli olan o deneyimin paylaşılması. Yani iki tarafın da keyif alması ya da karşısındakini mutlu etmekten keyif alması. İki kişi birlikte dünyanın en ilginç etkinliğini birlikte yapsa bile o birliktelik taraflara keyif vermiyorsa ya da kişinin aklı başka bir yerdeyse o ilişki canlı kalmaz. Önemli olan, birlikte geçirilen zamandan keyif alabilmek. Çay eşliğinde sohbet de keyif verebilir. Bir şeyin sıradan olması, sığ olacağı anlamına gelmez.
İlişkiler emek ister. Dinginleşip olgunlaşması zordur. Hayat insanları olduğu gibi ilişkileri de sınar. Yalnız, emek harcamak demek ilişkideki diğer kişiyi kendi yörüngesine çekmeye çalışmak ya da onun yörüngesine girmek demek değildir. Birlikteliği yürütebilmek için insanın kendi yörüngesinde doğru hareket edebilmeyi de öğrenmesi gerek.
