ARA
Şimdiye kadar, çocuk konuşmayı öğrenirken hangi ebeveyninden daha çok etkilendiği konusunda; hangisiyle daha çok zaman geçirdiğinin belirleyici olduğu sanılmıştır. Ancak yapılan bir çalışma, bu konuda şaşırtıcı bir sonuç ortaya koydu.
Birkaç yıl önce, Cenevre Üniversitesi'nden bilim adamı Estella Poloni ve araştırma ekibi, ‘Baba Dilinin Hipotezi’ adlı çalışmasında anne ve baba arasındaki dil varyasyonları ve genetik bağlantılar arasındaki bağlantıyı inceledi. Dilsel varyasyonun, yani dilbilimin, babadan geçen Y kromozomu ile ilgili olduğunu keşfettiler. Annenin mitokondriyal DNA'sı eşleşmedi.
Bugün bile çoğu çocuk, ergenlik çağına geldiğinde dahi babalarından çok anneleriyle vakit geçirir. Bebeklerde dil öğrenme süreci anne karnında başlar, bu nedenle anadilleri ile yabancı dilleri erken yaşta ayırt edebilir ve 800 kelimeye kadar tanıyabilirler. Bu nedenle iki dilli yetiştirilen bebekler iki farklı dile tepki verirler. Ayrıca, anneler çocuklarının kültürel dili üzerinde de büyük bir etkiye sahiptir.
Menghan Zhang ve araştırma ekibi tarafından Şanghay'daki Fudan Üniversitesi'ndeki Çağdaş Antropoloji Laboratuvarı'nda yakın zamanda bir genetik-dilbilimsel çalışma gerçekleştirildi. Çalışmada; sözcük dağarcığı ve babanın Y kromozomu ile sesler ve annenin mitokondriyal genleri arasındaki bağlantılar karşılaştırıldı. Diller sözcüksel (kelime bilgisi) ve fonetik (ses) alanlara ayrıldı.
Bebeklerin annelerinin telaffuzunu ve ses tonunu, babalarının ise kelime dağarcığını benimsedikleri ortaya çıktı. Buna göre çocuklar konuşmayı bir yandan babalarının genlerinden ve onların sözcüksel özelliklerinden öğreniyorlar, öte yandan anne genleri ile konuşma sesleri denilen fonetik özellikler arasında bir bağlantı bulunuyor.
Hem anneler, hem de babalar çocuklarının dil gelişimini bireysel olarak şekillendirmektedir.
