ARA
Önce şunu hatırlatarak başlayayım; Nil şu anda 26 aylık, Naz ise 8 aylık oldu. Naz doğduğunda Nil henüz 18 aylıktı. Yani araları çok kısa, doğumlar peş peşe oldu. Bunun benim açımdan tabii ki zorlukları çok fazlaydı. Nil’in en hareketlendiği dönemde benim ağırlaşmış olmam, ona yetemiyormuş hissini derinden yaşamama neden oldu. Çoğu zaman onunla hareketli bir şeyler yapmak için halim olmuyor ve hep dinlenmek istiyordum. Bu dönemde ailemden çokça destek aldım. Eşim, benim ailem, onun ailesi ve ablam Nil ile vakit geçirme konusunda bana fazlasıyla destek oldu. Naz doğduğunda Nil yeni yeni 2 yaş sendromuna giriyordu. Ve benim de hiç bilmediğim yeni bir döneme giriyorduk aslında. Her şeye itiraz eden, eskiden yaptığı şeyleri artık yapmak istemeyen, inatçı ve zor bir çocuk vardı karşımda. Önceleri nasıl davranmam gerektiğini bilmediğim için ben de öfkeleniyor ve sinirleniyordum. Ama sonra gördüm ki, benim sinirlenmem onu daha da agresifleştiriyordu. Biraz 2 yaş sendromundan bahsettikten sonra yeniden Nil ve Naz’in ilişkisine geri dönüyorum.
İlk günden bugüne biz Naz’ı Nil’den hiç saklamadık ve hiç sakınmadık. Onunla vakit geçirmek istediğinde ya da öz bakımına yardım etmek istediğinde ona “aman zarar verir mi?” demeden sınırlarını çizerek izin verdik. Şimdi her sabah önce Nil uyanıyor, arkasından Naz… Ve Nil’in ilk işi Naz’ın odasına çıkıp onunla vakit geçirmek oluyor. Dans ediyor, onunla oyun oynuyor, saçını okşuyor,öpüyor. Sabah onları öyle görmek dünyanın en güzel duygularını yaşatıyor bana.
Naz ek gıdaya geçmeden önce birlikte geçirdikleri zaman daha kısıtlıydı. Ama şimdi yemek saatlerinde de bir arada olup, birlikte daha çok vakit geçiriyorlar. Nil bizim Naz'a nasıl davrandığımızı çok dikkatli gözlemliyor. Ona bizim gibi sesleniyor, bizim gibi öpüyor, sarılıyor. Şu anda onun Naz'a olan tutumunda ben ve babası birer ayna gibiyiz. Ve bu yüzden yanındayken Naz'a olan tutumumuza özellikle dikkat ettiğimizi söylemeliyim. Bazen gittiği yerlere özellikle Naz'ın da gelmesini istiyor. Bazen onun ağzında emzik görünce ‘ben de emzik istiyorum’ diyor ve biz bunların hiçbirine mani olmuyoruz. Emzik konusunu çoğu annenin kafasına çok taktığını biliyorum. Ama ben bu konuda üzerinde baskı kurmanın onu emzik kullanımına daha çok iteceğini düşünüyorum. Bu sebeple Nil'in hazır olduğu zamanın sinyallerini bize göstermesini bekliyoruz. Ve acele etmiyoruz. Anne baba olarak her ikisine de yeterli zaman ayırmaya önem gösteriyoruz. İkimiz de çalışan ebeveynler olmamıza rağmen, sabah onların kalktığı saatte birlikte oluyor ve mutlaka onlar yatmadan eve gelmiş, onlar uyumadan kaliteli vakit geçirmiş oluyoruz. Ve her şeyden önemlisi her iki çocuğumuza da koşulsuz sevgi vermeye çalışıyoruz. Şu anda iki kardeşi çok güzel bir geleceğin beklediğini ve birbirlerini hayat boyu kollayacaklarını hissediyorum. Yaşları ilerledikçe aralarında nasıl bir ilişki gelişeceğini yaşayarak öğreneceğiz. Siz çocuklarınızı sevgi konusunda ayırmadığınız sürece onlar da birbirlerine bir o kadar bağlanıyorlar. Umarım hepimiz sevgiyle büyüyen çocuklar yetiştiririz.
Sevgilerimle...
