ARA
1. Çocuklara kötü hissettirerek onların daha iyi davranmasını sağlayamayız.
2. Çocukların zorlu davranışları, ihtiyaçlarını ve incinmişliklerini gösterme yoludur. En çok böyle anlarda ebeveynlerine ihtiyaç duyarlar.
3. Ebeveynliğimiz, ebeveynlerimizin bize sergiledikleri ebeveynlik tutumlarından etkilenir.
4. Ebeveyn olduğumuzda tetiklenebiliriz, kendi çocukluğumuza dair süreçler iyice belirgin hale gelmeye başlar.
5. Ebeveynin kendine bakım vermesi çok önemli. Kendimizle ve içsel çocuğumuzla bağlantı kurmak, kendimizi, deneyimlerimizi ve ihtiyaçlarımızı keşfetmemiz çok önemli. İyileştiremediklerimizi tekrar ederiz ve nesilden nesile aktarırız.
6. Gördüğümüz ebeveynlikten farklı bir ebeveynlik sergilemeye çalışmak her zaman kolay değildir. Kendi öykümüzle çocuğumuzun öyküsünü karıştırmaksızın yola devam etmeye odaklanmak mühim. Kendi ihtiyaçlarımızla çocuklarımızın ihtiyaçları bambaşka olabilir.
7. Hiçbir konuda tek bir doğru yok aslında. Her çocuğun ve ailenin ihtiyacı biricik. Mühim olan, ebeveynin olabildiğince kendi ve çocuğunun duygularına odaklanmasıdır. Bir terzi gibi kişiye özel dikim yapma becerimizi geliştirebiliriz. Ailemizin ve evladımızın ihtiyaçlarına yönelik tutumu ancak; uyumlanarak, iz sürerek, zamanla keşfedebiliriz.
8. Bağ her şeydir. Dokunmak, bakışmak, temas etmek, duygulara alan açmak, oyun oynamak ne kıymetli.
9. Çocuklarımızla güçlü bir bağ kurmak için hiçbir zaman geç değildir.
Mutlaka okuyun: Duygu koçu ebeveynlik hakkında bilmeniz gerekenler
