ARA
Özellikle yeni yemeklere karşı olan direnç beynin doğal gelişiminin bir unsurudur. Hatta bazı uzmanlar bunu ‘neofobi’ yani yenilik fobisi olarak adlandırır. Bu tepki özellikle 4-7 yaş arasında görülür. Çocukların %70’i daha önce tatmadıkları gıdalara tepki gösterir. Çocuklar bildikleri besinlere bağlı kalmayı çoğu zaman ‘güvende olmak’ adına yaparlar. Hatta pek çok çocuk hassas dönemlerinde aşina oldukları ama her zamankinden farklı sunulmuş gıdaları dahi reddedebilir. Eğer çocuk tek tip bir şey yemek istiyorsa bu bir anksiyete sorununun göstergesi olabilir.
Bir çocuğun kendi yetiştirdiği, pişirdiği veya hazırladığı bir yiyeceğin tadına bakma ihtimali daha yüksektir.
‘Sevdim’, ‘sevmedim’, ‘sağlıklı’, ‘sağlıksız’ ifadelerinin dışına çıkıp tat alma duyusuyla ilgili kelimeleri çocuğunuza öğretebilirsiniz. Acı, tatlı, ekşi, gevrek gibi.
Çocuklar bir besine alıştıkça, onu daha çok sever. Çocuğunuz bir gıdayı reddetti diye o gıdadan ümidinizi kesmeye gerek yok. Mümkün olan ilk fırsatta, belki alternatif bir sunumla tekrar o besine şans verebilirsiniz.
Yetişkinler olarak bizim besinlere olan tutumumuz çocukları çok etkiler. Biz iştahla ve minnetle yemeğimizi yediğimizde bunun bulaşıcı olacağına inanın. Okulda her şeyi yiyip, evde seçici olmasının bir nedeni var, orada pek çok akranının iştahla o besinleri tükettiğini görüyorlar zira.
Bir çocukken sizin beslenme süreciniz ve besinlere olan tutumunuzun ne olduğu oldukça mühim. Ebeveyniniz sizi nasıl beslerdi? Siz nasıl hissederdiniz? Neyin farklı olmasını dilerdiniz? Biraz içe bakmakta fayda var.
