Scarlett Johansson, Yorgos Lanthimos'un yönettiği, Prada’nın Galleria çantası için hazırladığı son kampanyada başrol oynuyor.
‘Ritüel Kimlikler’ adlı bir filmi içeren kampanya, her biri Johansson tarafından canlandırılan meraklı bir karakter kadrosuna sahip. Kampanya filminde ünlü oyuncunun farklı versiyonlarını, New York'ta takip ediyoruz. Her karede, Lanthimos'un gerçeküstü stilize edilmiş eksantrikliğinin gizli bir yansıması var.
Johansson, Bazaar'a verdiği demeçte şöyle diyor: "Lanthimos'un tasarladığı bu Prada kampanyasında kendimin farklı versiyonlarını canlandırıyorum. Sanırım bunun şiirsel yanı, aynı anda birçok kişiyi canlandırmamdı. Ortaya çıkan sonuç, hepimizin içinde var olan ikiliği tasvir ediyor. Bence Yorgos'un çalışmalarının çoğu bu tema etrafında dönüyor: İkilik, parçalanmış kimlikler... Bu, onun bu fikri sorgulamaya devam etmesi için gerçekten bir keşifti."
Prada'nın Galleria çantasını kutlayan yıllık kampanyalar, adeta sürekli değişen bir yaratıcılık merkezine dönüştü. Geçen yıl Jonathan Glazer, yine Johansson'ın da rol aldığı kampanyanın kısa filmini yönetmişti. 2025 yılı için bayrak, beş kez Akademi Ödülü'ne aday gösterilen yönetmen, yapımcı ve senarist Lanthimos'a geçti. Lanthimos, 2023 yapımı ‘Poor Things’ filmiyle moda dünyasını büyüledi. Moda dünyası bir kez daha iki büyük dehayı bir araya getirdi; Johansson ve Lanthimos ilk kez iş birliği yapıyor ve harika bir sonuç elde ediyor.
Johansson, "Yorgos, bu Prada kampanya filminin monologunu kendisi yazdı ve onu yorumlamanın pek çok farklı yolu vardı" deyip ekliyor: "Monologun her çekimde ve farklı kurgularla tekrarlanmasıyla yeni bir anlam keşfediyorsunuz; soyutlamasıyla, değişen, coşkulu bir şeye dönüşüyor."
Ancak tüm bu güzel karmaşaya rağmen, Prada'nın Galleria'sı sabit kalıyor. İlk olarak 2007'de piyasaya sürülen çanta, neredeyse 20 yıldır varlığını sürdürüyor ve mevsimsel yeniliklerle İtalyan markasının bir nevi imzası haline geliyor. Son kampanya, basın bülteninde de belirtildiği gibi, Galleria'yı ‘bir totem, bir tılsım, hayatın ritüelinin ve günlük performansının merkezinde yer alan bir muska, büyülü bir değişim aracı’ olarak tasvir ederek çok yönlülüğünü vurguluyor.