Em Van de Putte ve arkadaşlarının 2006 yılında yaptıkları araştırmada; kronik olarak yorgunluk yaşayan gençler değerlendiriliyor. Çalışmanın amacı gençlerin kronik yorgunluğuyla ebeveynlerinin geçirdiği ruhsal süreçler arasındaki ilişkiyi değerlendirmek. Araştırmacılar çok çarpıcı bulgulara ulaşıyorlar. Ergenlerin kronik yorgunlukları ve annelerinin psikolojik stres süreçleri arasında doğru bir orantı olduğu tespit ediliyor. Annenin ruhsal süreçleri çocuklarının ruhsal süreçlerini etkiliyor.
- Araştırmada anneler evden çıkıp, kendilerine vakit ayırdığında da evlatlarındaki yorgunluk belirtilerinin azaldığı verisine ulaşılıyor.
- Ebeveyni veya kendisine bakım veren kişi panik atak yaşadığında, depresyonda olduğunda veya çeşitli yoğun ruhsal süreçler deneyimlediğinde, ilerleyen etapta bazı çocukların da ebeveynleri gibi benzer süreçler yaşadığını görebiliyoruz. Elbetteki genetik faktörler çok önemli lakin ebeveynin ruhsal stresi çocuk için en önemli kalenin yıkılmasına benzer. Onu tutan, kapsayan en önemli figür ruhsal olarak orada olamadığında dünya güvensiz bir yere dönüşür...
- Gençlerin beslenmelerini, hareketliliklerini, hormonal süreçleri, organik ve diğer duygusal süreçleri de göz ardı etmemek gerek elbette.
- Peki kişi hep çocuğu için mi iyi olmalı? Kesinlikle hayır. “Topla kendini senin çocukların var” söylemini yersiz buluyorum. “İyi olmanı önemsiyorum. Sen değerlisin” gibi bir yaklaşım çok daha anlamlı geliyor bana. Sadece ebeveyn olduğu ve çocukları kendine ihtiyaç duyduğu için ayağa kalkmak zorunda olmak birey için örseleyici olabilir. Şifalanma arzusu kendisi için olduğunda çok daha gerçek ve kalıcı olacaktır. Çocuklar da bu süreçten zaten olumlu etkilenecektir.
Bonus: Tükenmiş anneler için öneriler
